ყოველთვის, როცა სადმე მივდივარ, მივდივარ პირველი, მივდივარ ზუსტად იმ დროს რა დროც იყო დათქმული და ველოდები როდის მოვა სხვა.

რატოა ეს ხალხი ასეთი არაპუნქტუალური. მესმის რამე სერიოზული მიზეზის გამო დაიგვიანო, მაგრამ როცა ასეთი მიზეზი არ გაქვს?! რატომ არ შეიძლება დროზე მიხვიდე იქ სადაც საჭიროა?!
მთელი ცხოვრებაა ვარ უპუნქტუალურესი. და უკვე მგონია, რომ ეს ცუდია.

 იმდღეს "ძალიან მაგარი" რაღაც დამემართა. მოკლედ 2ზე უნდა შევხვედროდი მეგობარს. რაღაცეების საყიდლად უნდა გამომყოლოდა. 2ს რო 15 აკლდა გავედი სახლიდან იმ იმედით, რომ პირველად ცხოვრებაში სადმე დავაგვიანებდი. შევედი მაკდონალდსში, უკვე 2ი ხდება და ამ დროს მომდის მესიჯი : " ვაიმე რა იძიოტკა ვარ, ეხლა გამეღვიძა. 3ზე რო შევხვდეთ არ შეგიძლია?"
აი უბრაოდ სიტყვებით მართლა ვერ გადმოვცემ რა დამემართა :დ


რამდენიმე კვირის წინ კი მეგობარს ველოდებოდი კინოში. ნუ რათქმაუნდა პირველი მივედი (ამაზე აღარ მაქვს რეაქცია) , მაგრამ ავღშფოთდი როცა ზუსტად ნახევარი საათით დაიგვიანა. ფილმს ვერ მივუსწარით და შევრჩით რუსთაველს პოპკორნით ხელში.


ყოველთვის ვამბობდი და ისევ ვიტყვი: არაპუნქტუალურობა ყველაზე საშინელი ჩვევაა და საშინლად მოქმედებს ადამიანებზე. 

1 comments:

Anonymous said...

აუუ მეც ზუსტად ეგრე ვარ ქხოლმე, ნერვები მეშლება.... 5 წუთი რო ვაგვიანებ უკვე რაღაც ისეთი გრძობა მაქვს ხოლმე, არიქა დავაგვიანე ვურეკავ რო არ შეწუხდეს, გავრბივარ, რას აღარ ავკეთებ.... დაა თვითონ სუ რო 2 საათი დააგვიანონ ისევ წყანრი მომღიმარი ნაბიჯებით მოდიან ვითომ არაფერი, აი მაგაზე ვგიჟდები ხოლმე...

რო ვიცი სადმე მივიდვარ ყოელთვის ადრე ვდგები ვემზადები ისე რო სუყ ვასწრებ, და ამ ხალხს არ ადარდებს როგორც ჩანს რამდეი ხანი ელოდები ქუჩაში გაყინული : |

არაპუნქტუალურობა

ყოველთვის, როცა სადმე მივდივარ, მივდივარ პირველი, მივდივარ ზუსტად იმ დროს რა დროც იყო დათქმული და ველოდები როდის მოვა სხვა.

რატოა ეს ხალხი ასეთი არაპუნქტუალური. მესმის რამე სერიოზული მიზეზის გამო დაიგვიანო, მაგრამ როცა ასეთი მიზეზი არ გაქვს?! რატომ არ შეიძლება დროზე მიხვიდე იქ სადაც საჭიროა?!
მთელი ცხოვრებაა ვარ უპუნქტუალურესი. და უკვე მგონია, რომ ეს ცუდია.

 იმდღეს "ძალიან მაგარი" რაღაც დამემართა. მოკლედ 2ზე უნდა შევხვედროდი მეგობარს. რაღაცეების საყიდლად უნდა გამომყოლოდა. 2ს რო 15 აკლდა გავედი სახლიდან იმ იმედით, რომ პირველად ცხოვრებაში სადმე დავაგვიანებდი. შევედი მაკდონალდსში, უკვე 2ი ხდება და ამ დროს მომდის მესიჯი : " ვაიმე რა იძიოტკა ვარ, ეხლა გამეღვიძა. 3ზე რო შევხვდეთ არ შეგიძლია?"
აი უბრაოდ სიტყვებით მართლა ვერ გადმოვცემ რა დამემართა :დ


რამდენიმე კვირის წინ კი მეგობარს ველოდებოდი კინოში. ნუ რათქმაუნდა პირველი მივედი (ამაზე აღარ მაქვს რეაქცია) , მაგრამ ავღშფოთდი როცა ზუსტად ნახევარი საათით დაიგვიანა. ფილმს ვერ მივუსწარით და შევრჩით რუსთაველს პოპკორნით ხელში.


ყოველთვის ვამბობდი და ისევ ვიტყვი: არაპუნქტუალურობა ყველაზე საშინელი ჩვევაა და საშინლად მოქმედებს ადამიანებზე. 

1 comments:

Anonymous said...

აუუ მეც ზუსტად ეგრე ვარ ქხოლმე, ნერვები მეშლება.... 5 წუთი რო ვაგვიანებ უკვე რაღაც ისეთი გრძობა მაქვს ხოლმე, არიქა დავაგვიანე ვურეკავ რო არ შეწუხდეს, გავრბივარ, რას აღარ ავკეთებ.... დაა თვითონ სუ რო 2 საათი დააგვიანონ ისევ წყანრი მომღიმარი ნაბიჯებით მოდიან ვითომ არაფერი, აი მაგაზე ვგიჟდები ხოლმე...

რო ვიცი სადმე მივიდვარ ყოელთვის ადრე ვდგები ვემზადები ისე რო სუყ ვასწრებ, და ამ ხალხს არ ადარდებს როგორც ჩანს რამდეი ხანი ელოდები ქუჩაში გაყინული : |